Rate this post
  • Uit het hoofd,  in het lijf
    Rate this post

    Wat gebeurt er met je als je te horen krijgt, dat je een levensbedreigende ziekte hebt? Je wereld staat op z’n kop, moeilijke keuzes moeten gemaakt worden, prioriteiten worden verlegd, een verwerkingsproces komt op gang. Aan de situatie kun je helaas vaak niets veranderen, maar gelukkig heb je wel invloed op de manier waarop je ertegenaan kijkt en hoe je ermee omgaat.

    De ene vorm van (borst)kanker is de andere niet, en nog belangrijker: geen mens is hetzelfde in de manier waarop die ermee omgaat. Om mij heen zie ik steeds vaker dat de diagnose gesteld wordt, en die treft alle leeftijden.
    Wat doe je in zo’n situatie waarbij je leven op losse schroeven komt te staan? Zak je weg in een poel van diepe ellende, stap je eroverheen en doe je alsof er niets aan de hand is, of ga je er met open ogen dwars doorheen met als doel hiervan te leren en er sterker uit te komen? Hoe rot de situatie ook is: hierin heb je een keuze, hoewel dit uiteraard gemakkelijker gezegd is dan gedaan.
    Soms moeten we eerst met onze rug tegen de muur staan om pas echt te beseffen wie we zijn, wat werkelijk belangrijk voor ons is en wat ons gelukkig maakt.

    Levensvragen
    Als je de keus hebt gemaakt om met open ogen een nieuw pad te betreden, zul je onderweg allerlei levensvragen tegenkomen: ‘Wie ben ik nou echt, wat zijn mijn wensen en behoeften en hoe kan ik mijn dromen in de nieuwe situatie vormgeven?’ ‘Hoe kan ik weer opnieuw vertrouwen krijgen in mijn lijf en hoe ga ik om met angsten?’ ‘Hoe accepteer ik de blijvende lichamelijke veranderingen en hoe kan ik mij focussen op wat ik nog wel kan?’ Maar ook: ‘Hoe treed ik mijn omgeving tegemoet, die ook zo z’n eigen visie heeft op de nieuwe situatie?’.

    Acceptatie
    Ook nadat je de ziekte ‘overwonnen’ hebt, heb je nog een reis van acceptatie te gaan, terwijl de wereld om je heen het gewone leven weer oppakt. Dit is een heel proces van contact maken met jezelf, je doelen bijstellen, loslaten, accepteren en je gevoelens een plek geven. Jij bent nog steeds jij; je bent niet ineens je ziekte geworden!

    Als expressiecoach heb ik een missie om mensen in contact te brengen met zichzelf, met datgene wat hen raakt, beweegt, drijft, dat wat echt belangrijk voor diegene is. Hierbij ga ik ervan uit dat lichaam en geest één geheel zijn. Vanuit deze kern coach ik mensen om dit tot uiting te kunnen brengen.
    Dans is voor mij een ideaal en heerlijk middel om in contact te komen met mijzelf, in het hier en nu te zijn en om mezelf te uiten. Uit het hoofd, in het lijf! Het lichaam kan vaak meer vertellen dan woorden duidelijk kunnen maken.

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply